بررسی رابطه عدالت سازمانی و سرمایه‌های اجتماعی کارکنان در شرکت توزیع برق استان کردستان

 اساسی‌ترین معرفت در ادیان آسمانی، شناخت خداوند به عنوان «امرکننده به عدل» و «به پادارنده عدل» است که اساس رابطه انسان با خدا نیز هست. عدل در مفهوم اجتماعی، هدف نبوت و به مفهوم فلسفی، مبنای معاد است. عدالت و اجرای آن یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان است که همواره در طول تاریخ، بستری مناسب جهت توسعه جوامع انسانی، فراهم کرده است. پژوهش‌های انجام‌گرفته نشان می‌دهند عدالت سازمانی پیش‌بینی‌کننده بسیاری از متغیرهای دیگر سازمانی است که یکی از مهم‌ترین پیامدهای عدالت سازمانی، ارتقای سرمایه‌های اجتماعی و به تبع آن افزایش بهره‌وری کارکنان سازمان است. این مقاله رابطه عدالت سازمانی و سرمایه اجتماعی را به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار بر ارتقای بهره‌وری کارکنان شناسایی و تحلیل می‌کند. عدالت سازمانی به عنوان متغیر مستقل شامل بعدهای عدالت توزیعی، عدالت رویه‌ای و عدالت مراوده‌ای و ابعاد و مراتب سرمایه اجتماعی به عنوان متغیر وابسته شامل: قابلیت اعتماد، مشارکت مدنی و روحیه کار تیمی، بخشش و روحیه داوطلبی، توانایی برقراری روابط اجتماعی غیررسمی، تنوع در معاشرت‌ها و دوستی‌ها، و مشارکت‌های سیاسی و اجتماعی است. براساس نتایج پژوهش و با توجه به میانگین 88/3 درصدی عدالت سازمانی و 55/3 درصدی سرمایه اجتماعی کارکنان که هر دو بالاتر از حد مفروض 3 بودند، همبستگی معناداری بین عدالت سازمانی و سرمایه اجتماعی به عنوان عامل مؤثر بر بهره‌وری کارکنان ثابت شد.